Seniorendag 2017.
Voor de laatste keer heeft onze Hennie ons meegenomen in zijn jeugdjaren en herkenbaar voor velen van u verteld uit zijn en misschien ook wel mijn en uw herinneringen.
Maar hij heeft reeds vorig jaar te kennen gegeven te stoppen aangezien hij bijna alles uit zijn jeugd met ons heeft gedeeld en de bron langzaam is opgedroogd en er helaas, uit de gelukkig nog steeds vele aanhoorders, geen nieuwe ontwikkelingen zijn te melden.
Weet U nog hoe te begon op initiatief van Hennie en Jan Drost in 1999 en hoe we daarna hebben kunnen genieten van een diversiteit aan onderwerpen,zoals:
Het ontstaan met referte aan een kalende scheidsrechter, van school naar huis na een rondje om de kerk en een reisje langs de rijn, met feest en muziek van onze schippers in Harmelen en nostalgie achter glas van middenstanders en de kappers in Harmelen. Een terugblik op het zwemmen en het verenigingsleven in vroegere jaren met aansluitend stamboomgegevens van bekenden, welke gingen vissen in Harmelende wateren en er bij waren als kippen in de oorlog, hetgeen verrassend was in het Harmelense met een terugblik in 2000 zijn wij nu alweer voor de 19e keer, beland in het jaar 2017.
Terugdenkend aan de vele uren, welke Hennie heeft moeten maken om zijn gedachten op papier te zetten alsmede aan de tijd dat hij zijn lieve echtgenote ANS kortere of langere tijd heeft moeten missen, willen wij dit op kleine wijze enigszins goedmaken met een bloemetje voor haar.
Toch een leuk thuiskomen, nietwaar? Maar wel verdiend!
Dan Hennie zelf, gestopt op het hoogtepunt ven de Seniorendag. Wat zullen wij hem missen met zijn amusante verhalen ieder jaar maar weer en dat al 19 jaren lang. Hoe moet je zo'n iemand nu gaan bedanken voor al zijn werk hieraan? Ik weet het niet want alles wat je zou doen, is niet genoeg maar altijd te weinig. Doch hebben wij als Comitéleden gemeend hem niet zonder meer te laten gaan en in deze enveloppe zit iets waar hij en Ans ongetwijfeld weg mee weten.
Hennie, het is je van harte gegund!
Ja, en toen verder is ons al gevraagd. Wij hebben intern besloten dat we in ieder geval volgend jaar op dezelfde dag weer aanwezig zijn, maar dat wij over de verdere invulling van deze middag nog geen besluit hebben genomen omdat wij op dit moment ook geen ideeën hebben. Evenals voorgaande jaren diverse malen gevraagd, ook nu maar dan nog urgenter: kom met een voorstel; we nemen graag met u contact op!
Dan rest mij nu niet anders dan u hartelijk te bedanken v oor uw aanwezigheid en u wel thuis te wensen en zeker te volgend jaar! Dank U wel!
Frans van de Poll.