Seniorendag 4 juni 2015.
Voor maar liefst de 17e keer werden de aanwezigen welkom geheten door Hennie Koppers bij de Seniorendag, die is begonnen in de vorige eeuw n.l. in 1999. Ton van Schaik was het gelukt een groot aantal van zijn klasgenoten deze middag binnen te halen en Carl had een gedeelte van zijn fotoschilderijen meegebracht uit zijn expositie in "Het Oude Raadhuis". Afscheid werd genomen van Jan Drost in verband met zijn gezondheid en benoemd tot erelid en ontving samen met zijn maatje enkele cadeaux. Een ontvangen brief van Aagje van Dijk-Oskam gaf weer de waardering van haar voor de medewerkers van de Seniorendag. Het goede nieuws was van SCH'44: de promotie zonder een wedstrijd te verliezen naar de 2e klas. Van Mien Vernooij ontving Hennie een boekje met als titel "Daggeldershuisjes De Kievit" met haar vraag een stukje daaruit voor te lezen. De desbetreffende pagina's vertellen het verhaal van de dominee en de kerkmeester, welke in de bus samen de bijdragen bepaalde in de z.g. "Armenzorg", en de moeder van Mien dit afluisterde. Over zijn buurman Han van Rooijen welke op 76-jarige leeftijd is overleden, wist Hennie het nodige te vertellen, waarbij de opmerkingen over de kaartclub van Han zijn ouders lachwekkend waren en ook de aanwezigen alsnog hierbij hun steentje moesten bijdragen. In het tweedegedeelte van deze middag werd op verzoek van een van de leden voorgesteld om maar weer van voren af aan te beginnen, aangezien veel van de nu aanwezigen er op de eerste Seniorendag nog niet bijwaren en toen nog geen senior waren. Het thema van dat verhaal was "Nostalgie". Dit keer verhaalde hij wat hij als jong jochie op weg van school naar huis aan de Appellaan wel allemaal tegenkwam; daar was natuurlijk het paarden beslaan bij smederij Schakel wat altijd zo lekker stonk. Vervolgens liep hij langs de winkel van Marie van Dijk die vermaard was om haar uitdrukking 'een dropje jochie'. Op de hoek daarnaast zat de oud-ijzer/rommelwinkel van Klaas en Luus van de Lit en alleen over dit vermaarde duo kan al een avond worden gevuld. En ja, bij de pastorie moest Hennie toch wel heel nodig een plasje doen en dat deed hij dan maar tegen de heg, tot de pastoor hem een keer betrapte; toen waren de rapen gaar en kreeg Hennie er flink van langs. Met zijn komische manier van vertellen kreeg Hennie de lachers op zijn hand.