Seniorendag 7 juni 2012.
 

Het was afgelopen donderdagmiddag gezellig druk in het Wapen van Harmelen. Na een heel jaar troffen (oud-)  Harmelenaren elkaar weer om herinneringen op te halen. Na een overzicht van de overleden aanwezigen in voorgaande jaren, wist Hennie Koppers de lachers weer op zijn hand te krijgen met zijn verhalen uit vroegere tijden, maar dit keer was het eerst een hulde aan de samenstellers van het boek "Bedrijvigheid in Harmelen" door Mieke Schilder en Carl Siegert, waaraan ook Hennie een kleine bijdrage mocht leveren en ze gingen "Als warme broodjes over de toonbank", stelde Hennie vast.
Het 50-jarig huwelijksfeest van comitélid Cor en Bep van der Lit kwam ter sprake en Hennie keek nog even terug naar zijn eerste ontmoeting met Cor en met Ries, de broer van Cor. Hennie werd door de ouders van Cor en Ries weleens uitgenodigd voor een kopje koffie. Vader en moeder van der Lit hadden altijd veel lol in de verhalen van Hennie. Een bepaalde zondag was de stemming niet best en kwam door een niet boeiende nog al lange preek van Pastoor Swildens in de plechtige hoogmis, waardoor deze lang was uitgelopen. Bij zo'n plechtige mis wordt de pastoor bijgestaan door 2 priesters, waarbij  de vader van Ries als bouwvakker opmerkte "Hennie, snap je dat nou, een normale mis duurt zo ongeveer een uur en nu had hij er 2 oppermannen bij en doet hij er een half uur langer over."
Ook kreeg Hennie de lachers op zijn hand met de opmerking van Ries van iemand met een verhaal uit vervlogen tijden "Ja, dat verhaal heb ik al eens eerder gehoord, dat was nog uit de tijd van de Batavijven toen de Vatenbieren ons land binnen kwamen rollen". In de café's in Harmelen was het gebruikelijk dat de niet betaalde drankjes met een griffel of krijtje op een lei werden geschreven. Ook Opa van der Lit was niet vies van een borreltje en stond dus op de lei en toen oude Rinus op zijn fiets langs Arie van Oosterom van Café  Rustoord reed, riep Arie "Rinus er staan er nog 6 van je hoor!", waarop Opa zei: Ja, Arie die kan ik alleen nou niet alle 6 hebben. Ik kom morgenavond wel terug met een paar vrienden."
Ook komisch was het verhaal over het vissen op paling met brandende kaarsjes op de top van de hengel en de in beslagname door de dorpsveldwachters en het melden op het buro.  Ton van Leeuwen was de enige meerderjarige hierbij en kreeg een boete van 5 gulden en moest zich melden bij het Arrondissement Gerechtshof, zijn overbuurman waar Ton werkte,  werd veroordeeld tot verdubbeling van de boete tot 10 gulden, waarna Ton het gezegde "Een goeie buur is beter dan een verre vriend" nooit meer door zijn strot kon krijgen. Zoals altijd bleef het nog lang gezellig samen.