De eerste gezellige bijeenkomst,
met "De scheidsrechter bij S.C.H."
Weerzien met oude bekenden.
De organisatoren van de eerste Harmelense seniorendag kunnen tevreden zijn: de eerste middag was al bijzonder geslaagd en volgend jaar zullen er ongetwijfeld veel meer mensen de weg naar Hotel Stelling weten te vinden, want een herhaling komt er, dat is een ding dat zeker is. Niet alleen zo'n zeventig Harmelenaren waren er, maar ook nog een aantal oud-Harmelenaren, de broers Ton en Gert van Spanjen uit Woerden, Wim Mulder, de heer Meulenberg uit Heiloo en uit Drachten was er een van de vele Koolwijken naar Harmelen getogen.
Hennie Koppers, een van de organisatoren heette allen hartelijk welkom met de opmerking: 'we hebben allen wat meer rimpels en een slecht geïsoleerd dak, anders gezegd: het binnenbandje komt er door, dat geeft niet zolang het ventieltje maar in orde is.' Hij vertelde de aanwezigen hoe het initiatief tot deze dag is ontstaan. Uitgangspunt was om het simpel te houden: vaste dag, vast tijdstip en vast plaats. Daarbij hielp het ministerie van Binnenlandse Zaken ook een handje, want ieder jaar, precies op een dag nadat op woensdag alle sirenes in het hele land loeien, is de seniorendag, een betere geheugensteun kun je toch niet hebben, vond Koppers. Hij riep tevens op om oude foto's, verhalen, anekdotes, gedichten etc. te verzamelen en volgend jaar mee te nemen. Nu was er een beroep gedaan op Carl Siegert, die zoals iedereen weet, een verzamelaar is van veel Harmelense foto's, prentbriefkaarten. Op tafel en langs de wand hingen diverse oude plaatjes, die iedereen zich nog van vroeger wist te herinneren.
Er waren vooral veel mensen uit de voetbal- en korfbal wereld, zo'n vijftig jaar geleden de twee belangrijkste verenigingen van Harmelen. Uit die tijd dateert ook de anekdote die Koppers zich nog wist te herinneren. Omdat het SCH- veld aan de Joncheerelaan een opknapbeurt kreeg, mocht SCH gebruik maken van het weiland van Tijmen Hoogendoorn tegenover het voetbalveld. Een van de spelers kreeg echter hoge nood en deed een plasje tegen de omheining, niet wetende dat het schrikdraad was. Nu is water een goede geleider en zeker vuil water. Deze speler, Gerard Alberts, kreeg een stroomstoot op een zeer ongewone plek en schoot zowat een meter teruguit.
Nog een anekdote: 'Scheidsrechters waren vroeger ook al niet geliefd en er was veel kritiek op de scheidsrechter. SCH moest voetballen tegen Benschopse Boys. Met de bus van Peters vertrok het gezelschap. Onderweg in de bus werd besproken hoe ze de scheidsrechter voor zich zouden kunnen winnen, besloten werd tot een vriendelijke benadering. Toen ze in Benschop aankwamen was de scheidsrechter een totaal onbekend persoon, een grote kale man. De SCH-ers bleven bij de afgesproken tactiek en bij iedere beslissing, goed of fout, werd de scheidsrechter de hemel in geprezen. Dat werkte, want hij floot in het voordeel van SCH en ze konden met 4-1 naar huis terug. Na de wedstrijd stond de goede man op de bus te wachten en SCH bood hem een lift aan in hun bus, daar werd hem een gouden toekomst bij de KNVB aangepraat. Jan Drost bood hem zijn kam aan waarop de kale scheidsrechter niet goed wist wat hij daar mee moest, waarop Jan Drost zei: Sorry scheids, dat was me nog niet opgevallen!'
Aan tafel werden er ook nog wat stevige anekdotes verteld en naarmate de middag vorderde, werd het steeds gezelliger. Soms zag je personen elkaar bekijken zo van: 'Wie ben jij nou ook weer?' tot het antwoord kwam en de ó ja's' en natuurlijk van die en die' door de lucht vlogen. De heer Meulenberg uit Heiloo kende toch nog heel wat mensen, vooral uit zijn korfbaltijd. Voor velen kwam er te snel een einde aan deze middag, maar er wordt alweer uitgekeken naar de volgende seniorendag op de eerste donderdag in juni in het jaar 2000.